วัดกลางคลองข่อยหล่อรูปเหมือนสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี องค์ใหญ่

วัดกลาง หมู่ 4 ต.คลองข่อย อ.โพธาราม จ.ราชบุรี จัดพิธีหล่อรูปเหมือนสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี องค์ใหญ่ เพื่อนำไปประดิษฐาน ณ ใต้ต้นโพธิ์ภายในวัด ตามประวัติสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายในปี พ.ศ. 2375 ตรงกับปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 4 สมเด็จโตได้พาสเรือมาวิปัสนากรรมฐานอยู่ที่วัดแห่งนี้เป็นเวลาหลายปี ทางวัดจึงมีการหล่อรูปเหมือนไว้เป็นพุทธบูชา

วันที่ 22 ก.ค.61 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า.. เมื่อวันที่ 21 ก.ค. พระครูสังฆรัตน์ สุเทพ เสเทโว เจ้าอาวาสวัดกลาง หมู่ 4 ต.คลองข่อย อ.โพธาราม จ.ราชบุรี และประชาชนร่วมพิธีหล่อพระรูปเหมือนสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี องค์ใหญ่สูง 5.30 เมตร หน้าตักกว้าง 4 เมตร เพื่อนำไปประดิษฐาน ณ ใต้ต้นโพธิ์ภายในวัดกลางคลองข่อย ซึ่งในอดีตตามประวัติสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ได้พายเรือมาตามลำน้ำแม่กลอง และมาปักกลดจำพรรษาอยู่ที่วัดกลางแห่งนี้ ซึ่งอยู่ติดริมแม่น้ำแม่กลอง สร้างมาในสมัยกรุงศรีอยุธยาปัจจุบันได้นำชื่อวัดกลาง และเอาคำว่า “คลองข่อย” ซึ่งเป็นตำบลมาต่อท้าย เพื่อให้มีความชัดเจนถึงตำแหน่งที่ตั้งวัด

ซึ่งได้มีประชาชนมาร่วมสร้างบุญหล่อพระจำนวนมาก วัดกลางตามประวัติได้สร้างขึ้นสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายในปี พ.ศ. 2375 ตรงกับปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 4 สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ได้ปักกรดนั่งวิปัสนากรรมฐานอยู่ที่วัดแห่งนี้เป็นเวลาหลายปี ทางวัดจึงมีการหล่อรูปเหมือนไว้เป็นพุทธบูชา

ทั้งนี้ภายในงานมีการติดป้าย และแจกหนังสือ กล่าวถึงประวัติการสร้างวัด และพระเครื่องสมเด็จกรุวัดคลองข่อยไว้ ว่ากันว่าสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี เป็นผู้สร้างบรรจุกรุไว้ที่ฐานพระภายในพระอุโบสถ หลังอุโบสถที่อยู่ในสภาพเก่าเกิดชำรุด ใต้ฐานพระประธานพบพระเครื่องพิมพ์สมเด็จจำนวนมาก ( กรุแตก ) เมื่อปี พ.ศ. 2516 จนเป็นที่สนใจของคนทั่วไป เมื่อมีการหล่อองค์สมเด็จโตก็จะมีผู้มีจิตศรัทธามาร่วมงานจำนวนมาก

พระเครื่องสมเด็จที่ว่านี้ จะแท้ จะดีอย่างไร สมเด็จโตสร้างไว้หรือไม่อย่างไร ผู้เขียนไม่อาจทราบได้ เพราะเกิดไม่ทันในยุคนั้น แต่มีผู้หลักผู้ใหญ่ผู้รู้หลายท่านที่ติดตามประวัติสมเด็จโตมาให้ความรู้ ความกระจ่าง ของการสร้างพระสมเด็จกรุวัดกลางคลองข่อยไว้ ด้วยภาพและคลิปสัมภาษณ์ต่อไปนี้

ท่านแรก นายสุรศักดิ์ อาภรณ์เทวัญ อายุ 66 ปี อดีตผู้อำนวยการวิทยาลัยเทคนิคราชบุรี ให้ข้อมูลว่า ราวสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายในปี พ.ศ. 2375 ตรงกับปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 4 ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ได้ธุดงค์มาทางน้ำจนถึงบริเวณบางแขยง อันเป็นที่ตั้งของวัดกลาง ท่านจึงได้ปักกลดบริเวณโคนต้นโพธิ์ใหญ่ และได้นั่งวิปัสนาอยู่ที่วัดแห่งนี้เป็นเวลาหลายปี โดยต้นโพธิ์ดังกล่าวท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯได้ใช้เป็นสถานที่อธิษฐานและนั่งทำสมาธิ ปัจจุบันต้นโพธิ์ยังปรากฏอยู่และมีเสียงเล่าลือถึงความศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก

นอกจากนี้ยังมีพระพุทธรูปยืนปางอุ้มบาตร ที่เจ้าประคุณสมเด็จฯได้สร้างไว้ ในสมัยนั้นวัดมีสภาพเป็นป่ารกชัฏ ไม่มีคนช่วงถาง ท่านจึงเอาเงินพดดวงโปรยหว่านไปทั่วบริเวณป่า พอชาวบ้านไปพบเงินดังกล่าว ก็พากันมาหาถางป่าเพื่อหาเงิน จึงทำให้บริเวณนั้นกลายเป็นที่โล่งเตียนจนสร้างพระพุทธรูปยืนขึ้นสำเร็จ การคมนาคมสมัยก่อนส่วนใหญ่จะเป็นทางเรือบรรทุกสินค้าต่าง ๆ คนที่มาทางเรือผ่านหน้าวัดจะใช้มือตักน้ำลูบหน้าซึ่งถือว่าเป็นน้ำแทนน้ำมนต์ บางคนตักน้ำที่หน้าวัดใส่ขวดเก็บไว้เพื่อความเป็นสิริมงคลกลับไปบูชา เป็นความศักดิ์สิทธิ์ที่เล่าสืบต่อกันมา

นอกจากนี้เจ้าประคุณสมเด็จฯได้สร้างพระสมเด็จเนื้อผงกรุวัดกลางคลองข่อยไว้มีหลายพิมพ์ ทั้งหลังเรียบ และหลังแบบ เช่น พิมพ์นิยม พิมพ์เส้นด้าย พิมพ์ไกเซอร์ นอกจากนี้ยังมีปางอุ้มบาตร ในวงการพระได้มีการส่งเข้าประกวดนานาชาติแล้ว องค์ที่พบนี้ได้รับรางวัลที่ 1 และพระผงของวัดกลางคลองข่อย ยังได้ผ่านกระบวนการทางวิทยาศาสตร์แล้วว่ามีอายุเกิน 146 ปี โดยเอกลักษณ์พระกรุวัดกลางคลองข่อยจะพบเห็นมีคราบเหลืองขมิ้น บางองค์มีร่องรอยการทับซ้อนติดกันเป็นก้อนๆละ 9 องค์ ยังไม่สามารถสรุปทางวิชาการทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าด้วยสาเหตุใดถึงมีการทับซ้อนกัน 9 องค์

นายสุเทพ คงปรีชา หรือ อาจารย์ น้อย วัดอรุณ 63 ปี ผู้กว้างขวางวงการพระเครื่อง กล่าวเสริมว่า พระผงสมเด็จวัดกลางคลองข่อยที่พบนั้น มีลักษณะเป็นแผงก้อนเป็นความตั้งใจซึ่งจะเห็นวรรณะต่างกัน และไปคล้องจองกับกรุวัดกัลยา แต่เดินทางออกมาทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก จึงสันนิษฐานว่าสร้างที่เดียวกัน วัดกลางคลองข่อย มีลักษณะการลงรักปิดทองเหมือนกันกับวัดกัลยา แต่วัดกลางคลองข่อยที่วงการพระเครื่องจะจับจุด ของความแตกต่างเอาในสภาพกรุ ของวัดกลางคลองข่อยการบรรจุกรุจะอยู่กลางแดดเนื้อจะแน่นและแข็งมากกว่าวัดกัลยา ที่อยู่ริมน้ำและถูกน้ำท่วมไปมากมาย ของวัดกัลยาเนื้อพระจะคล้ายพองเหมือนดินสอพอง เป็นพระที่สร้างโดยสมเด็จพุฒาจารย์โตทั้งสิ้น ซึ่งต้องระบุที่มาเพื่อความภูมิใจของคนท้องถิ่นนั้น ๆ

นายธวัช เข็มครุฑ อายุ 83 ปี ผู้ที่ติดตามหาประวัติการสร้างพระสมเด็จวัดกลางคลองข่อย เปิดเผยว่า การบรรจุกรุพระของสมเด็จพุฒาจารย์โต มีอยู่มากมากหลากหลายพิมพ์ ที่นำมาโชว์นี้อาจจะยังไม่ครบ เพราะอยู่กับชาวบ้าน และผู้ที่ชอบสะสมพระเครื่องหลายคนที่นำไปเก็บไว้บูชา แต่เท่าที่ศึกษาหาความรู้ประวัติความเป็นมานั้น ยืนยันว่าเป็นพระอยู่ในกรุจากวัดนี้แน่นอน เพราะผู้ที่ได้มานั้นนำมาจากวัดกลางคลองข่อยและบรรดาเซียนพระก็ให้การยอมรับ

อาจารย์อร่าม เริงฤทธิ์ อายุ 68 ปี ผู้อำนวยการสถาบันพระแท้สมเด็จโต ประเทศไทย กล่าวทิ้งท้ายว่า เคยนำพระสมเด็จหลังแบบของวัดกลางคลองข่อยไปทดสอบทางวิทยาศาสตร์ มีทดสอบทางกายภาพ โดยใช้กล้องขยาย 500 เท่า เพื่อดูเนื้อมวลสารพระ และดูการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง การยุบตัว การหดตัวของเนื้อพระ ขณะเดียวกันก็ได้ผ่านกระบวนการทางเคมีว่าเป็นเนื้อทำจากผงปูนหินดิบหรือไม่ ผลออกมาตรงกันสามารถยืนยันทางทางวิทยาศาสตร์บอกว่ามีอายุเกิน 146 ปี แน่นอน

ซึ่งสมเด็จวัดกลางคลองข่อยนี้ ผู้เขียนเองบอกแล้วว่าไม่ทราบประวัติความเป็นมาเลยจริง ๆ แต่มีผู้ทรงคุณวุฒิทั้ง 4 ท่านนี้ ที่ติดตามเรื่องราวการสร้างพระเครื่อง อีกทั้งมีการทดสอบทางวิทยาศาสตร์ มีทดสอบทางกายภาพแล้วว่าเป็นพระเครื่องที่มีอายุกว่า 140 ขึ้นไป ทั้งนี้ก็อยู่ที่ความเลื่อมใสศรัทธาของแต่ละบุคคล เพื่อเสริมความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตและครอบครัว เป็นการสักการะพระองค์ท่าน มีไว้บูชา ดีกว่าไม่มี ถูกต้องน่ะครับ

อย่างไรก็ตามสำหรับบรรยากาศการหล่อพระรูปเหมือนสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี “ ให้สำเร็จทันใจ ” ได้ฤกษ์เริ่มพิธีหลอมทองเวลา 14.09 น. และพิธีเททองในเวลา 17.09 น. มีพระเกจิอาจารย์ชื่อดังเดินทางมาร่วมอธิฐานจิตทั้ง 4 ทิศ พร้อมทั้งประชาชนสายบุญทั่วสารทิศต่างหลั่งไหลเดินทางมาร่วมพิธีกันเป็นจำนวนมาก เพื่อหล่อ รูปไว้เป็นพุทธบูชาต่อไป